Pogrzeb por. Stanisława Wiśniewskiego 10.10.2016

W dniu 10 X 2016 r. zmarł jeden z ostatnich żołnierzy 9 PSK AK, a zarazem prezes Klubu Byłych Żołnierzy 9 PSK i 9 PSK AK – por. Stanisław Wiśniewski. Przedstawiciele Towarzystwa Przyjaciół 9 PSK oraz członkowie GRH 9 PSK wzięli udział w uroczystości pogrzebowej, która odbyła się w Grajewie w dniu 12 X 2016 r. Udział repliki sztandaru 9 PSK oraz mundurów w barwach 9 PSK był z naszej strony zaszczytnym obowiązkiem i oddaniem ostatniego hołdu człowiekowi, który był dla nas tak ważny, który zawsze wspierał nas w naszej działalności kultywowania tradycji 9 PSK. Człowiekowi, który zawsze powtarzał, że cieszy się z naszego istnienia, gdyż wie, że jak już zabraknie na tym świecie ich – żołnierzy 9 PSK i 9 PSK, to pamięć o nich pozostanie. Panie poruczniku Stanisławie Wiśniewski postaramy się sprostać temu zadaniu. Spoczywaj w pokoju!

Wiśniewski Stanisław

Urodził się 22.05.1927 r. w Jeżewie Starym jako syn Władysława i Anny ze Święcińskich. Lata dziecięce spędził w Ciemnoszyjach, Wroceniu i Goniądzu. Po rozpoczęciu okupacji niemieckiej w 1941 r. przeniósł się wraz z rodziną do Wierzbowa. 1 września 1942 r. złożył przysięgę i wstąpił w szeregi Armii Krajowej, przyjmując pseudonim „Wiarus”. Odbył przeszkolenie wojskowe w plutonie terenowym, po którego ukończeniu pełnił funkcję łącznika. Następnie uczęszczał na kursy szkoły podoficerskiej, którą ukończył w kwietniu 1943 r. W tym samym czasie odbył również kurs sanitarny, dzięki temu mógł pełnić obowiązki sanitariusza. Wiosną 1944 r. został aresztowany przez gestapo i był przetrzymywany w obozie karnym w Grajewie. Tam był przesłuchiwany. Został zwolniony po 3 miesiącach. W czerwcu 1944 r. zmobilizowano go do tworzącego się konspiracyjnego 9 Pułku Strzelców Konnych Armii Krajowej, którego koncentracja odbywała się na Czerwonym Bagnie. Został wcielony do 5 Szwadronu, w którym pełnił funkcję sanitariusza. Brał udział w kilku potyczkach m.in. pod Dębcem, Kapicami, Kuligami oraz w ostatniej bitwie pułku w dniu 8 września 1944 r. na Osowych Grzędach. Po zakończeniu bitwy znalazł się grupie partyzantów, która przebiła się przez linię frontu i po pokonaniu Biebrzy dostała się na tereny zajęte przez Armię Czerwoną. Został przewieziony do Dojlid k/Białegostoku i wcielony do 6 Zapasowego Batalionu Piechoty ludowego Wojska Polskiego, z którego zbiegł po 3 miesiącach.

Po zakończeniu okupacji hitlerowskiej powrócił do Wierzbowa. Uczęszczał do grajewskiego gimnazjum, w którym zdał w 1948 r. tzw. mała maturę. Jednocześnie był aktywnym członkiem odtwarzającego się Związku Harcerstwa Polskiego. Po ukończeniu szkoły średniej został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej. Wydarzenia okresu okupacji trwale wpłynęły na jego późniejszą postawę. Nie mając wyboru swoje dorosłe życie związał ze służbą w szeregach Wojska Polskiego w charakterze podoficera zawodowego. Ogółem w Siłach Zbrojnych służył 33 lata. W 1976 r. przeszedł na emeryturę w stopniu stopnia starszego sierżanta sztabowego.

Mimo niesprzyjających uwarunkowań społeczno–ustrojowych starał się zachować dla potomnych pamięć wydarzeń z okresu II wojny światowej. Podejmowane przez niego działania nabrały rozmachu i stały się bardziej widoczne po zmianach ustrojowych Polski w latach dziewięćdziesiątych XX wieku. Był między innymi głównym inicjatorem Integracji byłych żołnierzy 9 pułku strzelców konnych i 9 pułku strzelców konnych AK, w efekcie czego od 1992 pełnił społecznie funkcje prezesa KBŻ 9 PSK i 9 PSK AK. W ramach Klubu rozpoczął również akcję zbierania pamiątek i materiałów związanych z lokalna historią. Zgromadzone zbiory stały się zaczątkiem Izby Pamięci Ziemi Grajewskiej, która w 2009 r. została przekształcona w Grajewską Izbę Historyczną. Był także współautorem porozumienia środowisk kombatanckich z terenu powiatu grajewskiego, co zaowocowało powołaniem w roku 2001 Środowiskowej Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych, w której objął społecznie funkcję prezesa.

W ramach swoich społecznych obowiązków pan Stanisław utrzymywał ścisłą współpracę z szeregiem organizacji kombatanckich, środowisk wojskowych, młodzieżowych itp. na terenie całego kraju i za jego granicami, starając się propagować pamięć o przeszłości Grajewa i okolic. Szczególnie dużo wysiłku poświęcał na pracę ze środowiskiem dzieci i młodzieży, m.in. w ramach tzw. „żywych lekcji historii”. Głęboko zakorzeniona w osobie Pana Stanisława Wiśniewskiego idea pośrednika pokoleniowego zaowocowała również wydaniem drukiem jego osobistych wspomnień pt. ‘W pamięci zachowałem” oraz „Życie pod dozorem”.

Za zasługi bojowe i pracę społeczną został odznaczony m.in.: Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami, Medalem Wojska, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Akcji „Burza”, Harcerskim Krzyżem Zasługi z Rozetą, Medalem Zwycięstwa i Wolności, amerykańskim Medalem „Zasłużonego Obywatela” oraz polonijnym Medalem Paderewskiego. Został również awansowany do stopnia porucznika. Zaś w uznaniu szczególnych zasług w upamiętnianiu historii narodu polskiego w 2015 roku Instytut Pamięci Narodowej nadał Stanisławowi Wiśniewskiemu nagrodę „Świadek historii”.

Powrót

Chcesz zobaczyć stare wpisy?
Zajrzyj do ARCHIWUM
%d bloggers like this: